Zbiorniki wody pitnej dla Łodzi zaprojektował na początku XX wieku angielski inżynier William Heerlein Lindley. Zaproponował on władzom Łodzi zbudowanie w jednym z najwyższych punktów miasta (260 m n.p.m.) zespołu zbiorników na wodę pitną. Powstała w ten sposób naturalna wieża ciśnień, z której dzięki sile grawitacji woda spływa do domów położonych poniżej zbiorników. Różnica poziomu między lustrem wody w "podziemnej katedrze", a najniższym punktem zasilanym z sieci wodociągowej w Łodzi wynosi 90 metrów.
Czytaj też: Czy wiecie, że zamiast w Łodzi mogliśmy mieszkać w... Ostrodze? Poznajcie tę historię!
Wysokie koszty inwestycji spowodowały, że pierwsze dwa zbiorniki, o pojemności 15 milionów litrów każdy, zbudowano w latach 1935–1937. Dwa kolejne po II wojnie światowej w latach 1949-53. Są zbudowane na planie kwadratów o boku 60 metrów ze specjalnej wodoodpornej i wytrzymałej na ciśnienie cegły. Na sklepienie każdego ze zbiorników składa się 100 kopuł podtrzymywanych przez 81 kolumn. "Las kolumn" z łukowo-żebrowymi sklepieniami przypomina wyglądem gotyckie katedry - stąd nazwa "podziemna katedra na Stokach".
Jest to miejsce strategiczne dla Łodzi, a jednocześnie perełka architektury. ZOBACZCIE archiwalne ZDJĘCIA!<<