Łódź. Paraolimpijczycy z Ukrainy znaleźli bezpieczną przystań w seminarium duchownym

Grupa ukraińskich uchodźców zamieszkała w łódzkim seminarium na początku marca – Jak poinformował rzecznik archidiecezji łódzkiej ks. Paweł Kłys.

"Kiedy wybuchła wojna, wiedzieliśmy, że musimy otworzyć seminarium dla uchodźców. Dlatego gdy zgłosił się do nas Polski Związek Głuchych z prośbą, by przyjąć osoby głuchonieme, odpowiedzieliśmy z radością na tę prośbę. W pierwszych dniach marca przyjechało 9 osób – dwie rodziny głuchonieme, a później dołączyła grupa młodzieży. Co ciekawe, są to paraolimpijczycy, którzy trenują badminton i przygotowują się do paraolimpiady w Brazylii" – wyjaśnił ekonom Wyższego Seminarium Duchownego ks. Marcin Jerzynkowski.

PRZECZYTAJ TEŻ: Jak mądrze nieść pomoc Ukraińcom? Sprawdź, jak to robić w Łodzi [INFORMATOR]

Uchodźcy zamieszkali w trzech dużych pokojach. Mają zapewnione posiłki, możliwość skorzystania z sali gimnastycznej, siłowni seminaryjnej, a także z treningów w pobliskiej Zatoce Sportu – kompleksie Politechniki Łódzkiej. Trenerem ukraińskich paraolimpijczyków jest mieszkająca w od czterech lat w Łodzi Ludmiła Hurkalo.

"Nasze dzieci mieszkają tu we wspaniałych warunkach, gdyż mają wszystko co potrzeba do przygotowania do igrzysk, gdyż już w maju wyjadą do Brazylii. To, co tutaj otrzymali nasi sportowcy, może być tylko marzeniem dla tych, którzy pozostali w Ukrainie" – podkreśliła Hurkalo, która na co dzień pracuje jako trenerka badmintona m.in. w łódzkiej szkole mistrzostwa sportowego.

Niesłyszący sportowcy i ich rodziny są wdzięczni za wsparcie i pomoc. Seminarium okazało się dla nich bezpiecznym i przyjaznym miejscem – mają z niego blisko nie tylko na korty, ale również do szkół, bo są wśród nich młodsi i starsi uczniowie.

"Przyjechałem tutaj sam z Ukrainy, gdyż moja rodzina została na wsi w winnickim regionie. Bardzo martwię się o swoich braci, gdyż jeden z nich bardzo mocno wspiera Ukrainę, walcząc w ukraińskim wojsku. Tutaj czuję się bardzo dobrze i mogę spokojnie trenować" – powiedział Taras Niegar.

Zdaniem ks. Jarzenkowskiego rodziny, które zamieszkały w łódzkim seminarium, wprowadziły do tej szacownej instytucji więcej życia. Klerycy bardzo chętnie udostępnili uchodźcom część własnych pokoi i czynnie brali udział w ich przygotowaniu na przyjęcie gości.

"Cudownie też się dogadują, mimo że są to osoby głuchonieme, komunikatory w telefonach są obecnie na porządku dziennym, więc do porozumienia nie potrzeba pośredników" – dodał ksiądz ekonom.

Gdyby jednak zaszła pilna konieczność, z pomocą może przyjść Polski Związek Głuchych, który dysponuje tłumaczem ukraińskiego języka migowego.

Ks. Jarzynkowski podkreśla, że goście seminarium na każdym kroku wyrażają wielką wdzięczność i doceniają każdy przejaw życzliwości.

"Krępowało mnie, że ośmiu chłopaków muszę zakwaterować w jednym pokoju, wydawało mi się, że to nienajlepsze warunki. Wtedy oni – a niektórzy z nich na Ukrainie mieszkali w sierocińcu – powiedzieli, że u siebie mieli gorsze" – powiedział.

Obecnie w łódzkim seminarium przebywa 19 gości, a wkrótce ma dołączyć do nich kolejnych siedem osób z Ukrainy. Są to dwie rodziny niepełnosprawnych sportowców, którzy także dołączą do grupy treningowej.

Seminarium nie jest jedynym miejscem udostępnionym przez archidiecezję łódzką dla uchodźców. Już w pierwszym tygodniu wojny przyjęło ich ponad 20 parafii. Kuria oddała dla nich ponad 100 miejsc w swoich ośrodkach. Kolejnych 200 było gotowe w pierwszych dniach marca.

Do połowy marca na terenie podlegającym archidiecezji w różnych ośrodkach, budynkach parafialnych, seminariach i w domach zakonnych mieszkało kilkaset osób z Ukrainy. Część z nich po kilku dniach wyjechała dalej lub znalazła miejsce w zgłoszonych do proboszczów mieszkaniach prywatnych. Na ich miejsce przyjechali następni goście. Kolejne 400 miejsc w przyparafialnych salach w Łodzi i okolicznych miejscowościach jest obecnie doposażanych w niezbędny sprzęt. Uchodźcy z Ukrainy znaleźli również schronienie w domu metropolity łódzkiego abp. Grzegorza Rysia.