Zdzisław Tobiasz urodził się 13 maja 1926 r. w Nowych Miedzach koło Sieradza w województwie łódzkim. W 1947 zdał maturę i zdał egzaminy w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi na wydział aktorski. Studiował pod kierunkiem Leona Schillera. Do szkoły aktorskiej przyjęto go z zastrzeżeniem, że musi pracować nad barwą głosu. Profesorowie argumentowali, że jego „głos za wysoki do postawy i źle wymawia głoski "sz", "rz" i "cz"”. Bardzo szybko udało mu się opanować poprawną wymowę. Ćwierć wieku później, w latach 1975-1995 roku wykładał na łódzkiej filmówce.
Wraz z uczelnią przeniósł się do Warszawy. W 1949 r. zadebiutował na scenie warszawskiego Teatru Placówka, filii łódzkiego Teatru Wojska Polskiego jako Antonelo w „Psie ogrodnika” Lope de Vegi. W 1951 ukończył studia na wydziale aktorskim warszawskiej PWST.
Na wielkim ekranie zadebiutował w 1962 roku. Zagrał w filmie „Ludzie z pociągu” w reżyserii Kazimierza Kutza. Wystąpił też m.in. „Krótkim filmie o zabijaniu” i „Dekalogu V” Krzysztofa Kieślowskiego. Grał i reżyserował w Teatrze Telewizji. Przez 42 lata związany był z warszawskim Teatrem Ateneum. Tam wystąpił m.in. w „Biesach” i „Wiśniowym sadzie”.
Największą popularność zyskał dzięki roli majora Wołczyka w serialu „07 zgłoś się”. Był znany także z licznych ról dubbingowych. W 1956 r. był głosem jednego z przysięgłych w „Dwunastu gniewnych ludziach”. W serialowej „Sadze rody Forsythe'ów” użyczył głosu angielskiemu aktorowi Erykowi Porterowi, który grał Somesa. Podkładał głos w serialach „Belfegor”, „Kobieta w bieli”, „Henryk VIII”, „Elżbieta, królowa Anglii”, „Żegnajcie moje 15 lat” i „Kronikach młodego Indiany Jonesa”; w animacji „Asterix kontra Cezar” był Juliuszem Cezarem.
Występował także w słuchowiskach Polskiego Radia. Często były to role polityków.
W 1991 roku otrzymał Złoty Mikrofon Polskiego Radia.
Zmarł 17 października w wieku 96 lat, w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.